طرف می پرسه چه کاره ای؟میگی دانشجوی فوریت های پزشکی ام یا تکنیسین اورژانسم.                                                                       
میگه:آهاااااااااااااان،از همونا که جنازه جابجا می کنن!!یا خیلی انفاق کنه میگه آهان راننده آمبولانسین!!یا جزء هلال احمرید!!!
آخه کی گفته یه تکنیسین اورژانس یا تکنیسین فوریت های پزشکی کارش این چیزاست؟
هرچند ممکنه ما رانندگی هم بکنیم یا در حین انتقال بیمار طرف expire یا DC بشه و ما جنازه اشو تحویل بدیم!!!!،ولی اینا دلیل نمیشه که کار ما فقط این چیزا باشه.
یه تکنیسین اورژانس یا دانشجوی فوریت 2سال در می خونه،درسایی مثه:آناتومی،فیزیولوژی،میکروب شناسی،BLS،ALS،تروما،فوریت های داخلی،فوریت در شرایط خاص،فوریت در گروههای خاص،داروشناسی و....
یه تکنیسین اورژانس باید یه احیاگر خوب،اینتوبه کننده حرفه ای ،رگ گیر ماهر،مفسر EKG خوب باشه و بتونه تو شرایط اورژانسی و جایی که خودش تنهاست و هیچ پرستار و پزشک و بهیار و ... باهاش نیست سریعا  تشخیص درست بده.
یه تکنیسین اورژانش اصطلاحا خط اول درمانه و اولین کسیه که سر صحنه میرسه و باید تا رسیدن به بیمارستان بیمار رو زنده نگه داره و اونو stable تحویل بیمارستان بده.و همچنین یه تکنیسین باید از لحاظ روانی قوی باشه تا تو ححوادث دلخراش بتونه اقدام مناسبو انجام بده.
البته چون رشته فوریت های پزشکی تو ایران نسبتا تازه تاسیسه و تکنیسین های تخصصی این رشته رو نداره شاید بعضی جاها یا واقعا بیشتر جاها کمبودهایی داشته باشه،خب شایدم پرسنل اورژانسی پیدا بشه که سواد و مهارت درست و حسابی نداشته باشن پس نباید همه رو زیر سوال برد.
البته آگاهی مردمم رو کار تکنیسین ها تاثیر داره.هرچی مردم اگاهتر باشن همه کارکنان درمانی بیشتر تو کارشون احساس مسئولیت می کنن.
به امید پیشرفت و موفقیت همه ی پرسنل بخش درمان.

نوشته شده توسط وبلاگ دانشجویان ایلام